Tijdens een interessante wandeling door de buurt onder leiding van wijkmarinier Stella Meulenbelt bekijken we de stand van zaken van de Kleine Wereld. Het Parool gaf aan dat deze wijk eigenlijk qua criteria een Vogelaarwijk zou moeten zijn en bewoners nodigden ons daarom uit een kijkje te komen nemen.
Tijdens de schoonmaakactie een maand eerder ontmoette ik een bewoner van de wijk, die zijn eigen fietsenwinkel heeft opgezet in een van de plinten van een flat. Na een goed gesprek met hem en zijn vrouw spraken we over veranderingen in de buurt. De verschillen in opvoeding van kinderen tussen autochtone en allochtone buurtbewoners en de activiteiten die zij organiseren voor kinderen. Mooi om te zien hoe betrokken zij zijn bij de kinderen uit hun buurt.
Na de wandeling hebben we in een groepsgesprek, in een heel kleine ruimte bij Stadsgenoot, gesproken met corporaties, de school, bewoners, buurtbeheer, iemand van Solid en mensen van het stadsdeel. Een onderwerp als een schone openbare ruimte, wie maakt wat schoon en vooral waarom maakt iemand niet schoon leidde soms tot een emotioneel beroep op corporatie en stadsdeel. Ook graffiti bestrijden is iets dat zeer gewenst is, maar niet standaard gebeurt in Noord. Dit laatst vraagt dan ook zeker om een nieuwe afweging.
Wat mij het meest raakt waren de gesprekken over het welzijn van de gezinnen in de buurt en het feit dat sommige kinderen tussen de middag niet thuis eten, maar op straat rondhangen. Dat laatst mag niet kunnen. Ieder kind heeft recht op een boterham tussen de middag. Ouders en school dienen hierin hun verantwoordelijkheid te nemen. Zeker wanneer het om jonge kinderen gaat verdienen zij enige bescherming.
De exacte leeftijd werd me niet geheel duidelijk, maar het beeld van rondhangende kinderen tussen de middag is me het hele weekend bijgebleven. Je kijkt dan ook wel even anders naar je eigen kinderen en de wijze waarop je ze probeert een plekje in deze wereld te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten